ΑΓΕΡΙΝΟ ΦΙΛΗΜΑ

ΑΓΕΡΙΝΟ ΦΙΛΗΜΑ

Εζήτησα απ' τον άνεμο

νάρθει να σ' ανταμώσει

γλυκό, δικό σου φίλημα

να φέρει, να μου δώσει.

Μήν είσαι στην ανατολή

όταν ο ήλιος βγαίνει,

σε χρυσαφένιο σύννεφο

απάνω καθισμένη;

Μήν είσαι τόσο μακρυά

στην πορφυρένια δύση,

πλημμυρισμένη στη φωτιά

που η νύχτα πάει να σβύσει;

Μην είσαι στον αφρό ψηλά,

στο κύμα τ' αγριεμένο

και ταξιδεύεις απαλά

σαν ψαροπούλι μαθημένο;

Μην είσαι στης αμυγδαλιάς

τα άνθια και στο δάκρυ

του κλωναριού κάποιας ιτιάς

στου ποταμού την άκρη;

Οπου κι αν είσαι θα σε βρει

γλυκειά μου, κερασένια,

θα σου ζητήσει ένα φιλί.

Μήν τ' αρνηθείς! Είναι για μένα.

ΓΙΑΝΝΙΝΑ

ΦΕΒΡ/ '83