Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑ

Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑ

Οι καταρράχτες τ' ουρανού

ανοίξαν κι' όλο βρέχει

η γης και τα ουράνια

τώρα γινήκαν ένα

ευεργεσία απλόχωρη

στη διψασμένη γη μας

Ο ζευγολάτης χαίρεται

μαζεύει τα “τσαδούκλια”

στο γύφτο πάει το γυνί

τ' αλέτρια τοιμάζει

για τη σπορά ναν' έτοιμος

σαν ο καιρός “κρατήσει”...

Μιλάει στο βοϊδοζεύγαρο

ταϊζοντας το λέει:

- Αντε Κοκκίνη μου εσύ

και μπάλια μου Αστέρω,

μαζέψτε φούρια περισσή

δύναμη και κουράγιο!

Να μπούμε στα χωράφια μας

να τα μαυρίσουμ' όλα

να πέσει ο σπόρος ο καλός

κει που η γης τον θέλει.

Να πρασινίσουν οι σποριές

σαν θα φανεί ο φύτρος

τα στάχυα να μεστώσουνε

σαν θάρθει καλοκαίρι.

ΓΙΑΝΝΙΝΑ
ΟΚΤ/87