ΝΕΡΟΠΑΠΑΛΕΣ
Κατά το
μεσοχείμωνο σαν πέφτανε τα χιόνια
σαν νύφη μ'
άσπρα φάνταζε το όμόρφο χωριό μας
και μεις σαν
εσχολάγαμε το πρωϊνό σχολειό μας
τρέχαμε και
το πιάναμε στον τοίχο ή στα κοτρόνια.
Μέσα στις
νεροπάπαλες με μουσκεμένα πόδια
βουτούσαν
τα παπούτσια μας χωρίς να μας νοιάζει
σφίγγαμε και
σωριάζαμε τα τόπια μας με πείσμα
κρυμμένα στο
ταμπούρι μας στης εκκλησιάς το χτίσμα.
Όποια κοπέλλα
τύχαινε στο δρόμο να περάσει
πέφταν οι
μπάλλες του χιονιού στου κεφαλιού τις
τούφες
και μεις
ξεκαρδιζόμασταν πειραχτικά στα γέλια
στο χώμα
χουχουλίζοντας τις παγωμένες χούφτες
Και σαν
συμμαζευόμασταν στα σπίτια παγωμένα
ποιός άκουγε
τα κλάματα σαν πέφτανε οι μπάτσες
απ' του πατέρα
το βαρύ κι αμείλικτο του χέρι
κι η μάννα
μας μ' υπομονή μας στέγνωνε τις κάλτσες
δίπλα στο
τζάκι, στη φωτιά που καίγαν τις κουφάλες.
Γιάννινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση τα σχόλια να σέβονται τη μνήμη ενός ανθρώπου δεν μπορεί πια να απαντήσει ο ίδιος: