Ο ΤΡΥΓΟΣ ΣΤΟ ΚΟΥΡΙ

 

Ο ΤΡΥΓΟΣ ΣΤΟ ΚΟΥΡΙ

Ανάμεσα σε δυο σεπέτες στα μεσοσάμαρα

καβάλλα βρέθηκα και πάμε από το χάραμα

για τρύγο στο Κουρί, στο πανηγύρι.

Η μάνα μου απ' το καπίστρι πιάνει το γάϊδαρο

μην τύχει και γλυστρήσει σε κάνα μάρμαρο

στου λάκκου τα κλωθογυρίσματα και γύρει.

Και σαν τη ράχη του Σιορόκα κατηφορίσαμε

τ΄ ήταν το θάμα πούδαμε κι αγροικήσαμε!

Ξεφάντωμα από γέλια,

γλυκόλαλα τραγούδια και μακρόσυρτα

σαν χορικά παλιά και αρχαιόφερτα

όπως λέγανε οι νύμφες του Διονύσου

στ' αμπέλια.

“Μπαίνω μεσ' τ' αμπέλι σαν νοικοκυρά”

το λεν' οι κοπελιές κι άντρες

ισοκρατούν από κοντά.

Οι σουβλιμάδες γυροφέρνονται στ' απόσκια

κι' η τσίκνα τους γαργαλιστή και σκόρπια

ολούθ' απλώνεται και πάει,

με τους καπνούς στους ουρανούς τραβάει.

Εμπήκαμε κι εμείς στο πανηγύρι

τ' αμπέλι μας τρυγάμε με χαρά και έγνοια.

Με πλάτες τα σταφύλια μας εφέτος

κεχριμπαρένια.

Οι ζουμερές ντεμπίνες, κι απ' τα διαλεχτά,

οι βότσικες οι τραγανές, χασάνια τσουπωτά,

μπεκιάρηδες, παχπέτσια και μαυρούδια

τα ντοβρουνά τα εκλεχτά,

γεμίζουν τα καλάθια τα πλεχτά.

Στους όχτους τα παιδιά πηδάνε

ανάμεσα σε φτέρες και γλογγιές

καψούρηδες μαζεύουνε κι αμπούρες

σ' αγκαθωτές και άγριες βατσουνιές.

Ανάμεσα σε ντουφεκιές, στεντόρεια

του αρειμάνιου ντραγάτη η φωνή:

“Έϊ! Όξω απ' τ'αμπέλια ωρέ παιδιά”

και κείνα ξεκαρδίζονται, που λες

κι αχολογούν οι Προβατές.

Νυχτώνοντας βγαίνουν τ' άστρα.

Τις τελευταίες στράτες οδηγούν

οι τρυγητάδες που γυρνούν και τραγουδούν

με συνοδεία τα κικίδια που λαλούν

μονότονα στα μονοπάτια του Κουριού.

Γιάννινα

Αυγ. ΄81