ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Ένα πουλί εγύρισε απ'το Νότο

ξεφεύγοντας απ΄του πολέμου τα δρολάπια

τάλλα σκορπίσανε στους τρεις ανέμους

κι έχασαν του ουρανού τα μονοπάτια

Ερμο πουλί που γύρισες μονάχο

πού θα σταθείς, πού θα κουρνιάσεις;

στην ξεραμέν' αμυγδαλιά, στον άγριο βράχο

δεν θα μπορέσεις τη φωλιά να ξαναφτιάσεις.

Κι αναζητάς το ταίρι σου θλιμμένο

στις στέγες των σπιτιών και στα μπαλκόνια

από τη συντροφιά σου τη στερνή αποκομμένο

πού θαβρεις την παρηγοριά και τη συμπόνια;

Κι εδώ περάσαν του πολέμου μπόρες

και χαλασμός κι' απανθρωπιά και καταφρόνια

στερέψαν νερομάνες ζωηφόρες

στις ρεματιές λουφάξανε τ' αηδόνια.

Κάνε των ντουφεκιών τις κάνες ανθοφόρες

φέρε την άνοιξη που την προσμένουν

τα ορφανά κι οι μάνες μαυροφόρες

που στου καημού τις λύπες παραδέρνουν

Εσύ πουλί που ήρθες απ' το Νότο

και γεύτηκες κι εκεί πολέμου μπόρα

που μύρισες του μπαρουτιού το χνώτο

Ειρήνη κι ανθρωπιά φέρε μας τώρα!

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΙΟΥΝ/ '83