ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Σέρνουνται άβουλα τα πόδια

τ' απομεσήμερο της Κυριακής

στης γειτονιάς τα σταυροδρόμια

καθώς γυρνάω από νωρίς.

Στο θυροστόμι ενός σπιτιού μια μάνα

με ανοιχτούς τους κόρφους απ' το κάμα

βυζαίνει τ' άπληστο μωρό

και παραπέρα τα παιδιά ένα σωρό

με φλύαρα παιχνίδια και φωνές

ξεσηκωμός στης γειτονιάς τις γωνιές.

Στη βρύση ένας ξωμάχος ξεδιψάει

κι οι κοπελλιές

σουλάτσο κάνουν πεταχτές

κρυφοφλερτάρουν πονηρά

τους νιους του παρακάτω καφενέ

που πίνουν ούζο ρεφενέ

και τις πειράζουν φανερά.

Στα κεραμίδια καυγαδίζουν τα σπουργίτια

κι οι δεκοχτούρες χουχουλίζουν στα κλαριά

παραθυρόφυλλα ανοίγονται στα σπίτια

κι απλώνει τα σεντόνια μια νοικοκυρά.

Τα χρόνια του ένας γέρος κουβαλάει

στην άγαρμπη καμπούρα του βαρειά

μ' ένα ραβδί ροζιάρικο που ακουμπάει

μια-μια τις πέτρες του καλντεριμιού μετράει

καθώς τραβάει στην ανηφοριά.

Στον χτύπο της εσπερινής καμπάνας

σταυτοκοπιούνται δυο γρηές

μακραίνουν μεσ' το σούρουπο οι σκιές

Κι όλα τυλίγονται στην ερημιά της σιωπής

σαν πέφτει μελιχρό τ' απόβραδο της Κυριακής.

ΓΙΑΝΝΙΝΑ

ΜΑΗΣ/ '82