ΧΑΓΙΑΤΑ

ΧΑΓΙΑΤΑ

Στο κάμα του καλοκαιριού

στης εκκλησιάς μας τη χαγιάτα

παιχνίδια του καλού καιρού

εστήναμε χαρά γιομάτα.

Δεινοπαθούσαν τα παπούτσια,

καθώς κλωτσούσαμε για μπάλα

τα αδειανά σαρδελοκούτια

και χύνοντας ιδρώτα στάλα-στάλα.

Το “κράζω-κράζω” πάλι επαίζαμε

και βάζαμε τα δυνατά μας

και στα πεζούλια ξαποσταίναμε

τα ματωμένα γόνατά μας.

“Καλημέρα σου, γερό-μπακάλη”

παιχνίδι όλο χορατό,

κι' αγκομαχούσ' απ' τη καβάλα

όποιο παιδί τα “μάζευε” σκυφτό.

Στο ξύλο στηριγμέν' η εικοσιάρα

και εμείς σκοπεύαμε πάλι και πάλι

κι' οι κάχτες πέφτανε αράδ'-αράδα

μας τις μαζεύαν όμως οι μεγάλοι.

Πολλά σκαρφάλωναν στις γρέντες

για ν' αποθανατίσουν τ' αρχικά τους

και οι κοπέλλες με τις φλύαρες κουβέντες

έπαιζαν τα παιχνίδια τα δικά τους.

Κι όταν σουρούπωνε κι' έπεφτε νύχτα

και σταματούσε των “καμπαναρίσιων” ο καυγάς

τότε βουβαίνονταν και η χαγιάτα

απ' το μελισσολόι της δικής μας ξεγνοιασιάς

Γιάννινα

Οκτ. 81

*καμπαναρίσιες=σπουργίτια. Επειδή χτίζουν τις φωληές τους στο καμπαναριό τα γνωστά σπουργίτια.

Σ.Σ  

γρέντες : δρύινο πελεκητό δοκάρι

εικοσιάρα: Νόμισμα της εποχής, αξίας 20 λεπτών της δραχμής
"κράζω-κράζω": παραδοσιακό παιδικό παιχνίδι
Χαγιάτα: Προστατευτικό υπόστεγο της κεντρικής εκκλησίας του Αγ. Νικολάου στη Βήσσανη.

                              Ο Αγιος Νικόλαος Βήσσανης. Φωτό: Μιχαήλ Σταματέλος