ΣΤΟΥ “ΠΑΝΑΒΡΗ”

 

ΣΤΟΥ “ΠΑΝΑΒΡΗ”

Ήρθε ο καιρός του ταξιδιού

να φύγει για την Πόλη

για της δουλειάς τον κάματο

στης ξενητειάς την πάλη.

Η μάνα και η νιόπαντρη

γυναίκα τον τοιμάζουν

από βραδύς τα ρούχα του

μεσ' το ντισάκι βάζουν.

Τζιελμπένι με το φυλαχτό

στο στήθος του κρεμάνε

σταυροκοπιούνται στο Χριστό

να τον φυλάει ζητάνε.

Σαν ξημερώσει η χαραυγή

και τ' άστρι πάει στη δύση

κινάνε για του “Παναβρή”

πόχει πολλούς χωρίσει.

Εκεί θα πούνε το στερνό

“Ώρα καλή, καλέ μας

να σε φυλάει η Παναγιά

καλέ μας κι' ακριβέ μας”

Γυρίζοντας στο σπίτι τους

κρανιές κόβουν στο δρόμο

και τις κρεμούν στην πόρτα τους

σαν κείνες ναν' και πιο γερός

στου γυρισμού το χρόνο.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΦΕΒΡ/88

*Παναβρή: είναι τοποθεσία στη Βήσσανη απ' όπου ξεπροβόδιζαν τα παληά χρόνια οι γυναίκες τους ξενητεμένους άντρες για το Σκάλωμα (Αγιοι Σαράντα)

ετυμολογία: Η λέξη “Παναβρή προέρχεται από σύζευξη των λέξεων της φράσης “Πάει να βρή” (την τύχη του).