ΜΟΣΧΟΜΑΝΟΥΣΑ

ΜΟΣΧΟΜΑΝΟΥΣΑ

Σας λάτρευα, μικρά μου, ταπεινά λουλούδια

από μικρός· γιατί δεν ξέρω πώς;

μεσ' την καρδιά μου ρίχνατ΄ ένα φως

και μου 'ρχονταν στο νου χίλια τραγούδια.

Στου χρώματός σας τα βελούδινα τα βαθειά

ζωντάνευε ένας κόσμος ξεγνοιασιάς

γεμάτος ανθολούλουδα και μιας

αγάπης, δίχως τέλος, δίχως αγκάθια.

Κι απόψε στ' ασημόφως της σελήνης

ο κόσμος πούχε πια σβυστεί

ζωντάνεψε στο είναι μου, γιατί

σας μύρισα γλυκά στο πέτο Εκείνης.

ΒΗΣΣΑΝΗ

1943