ΟΙ ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΙ

ΟΙ ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΙ

Κλειστά παραθυρόφυλλα και λείπ' η κόρη

ξεκούρδιστες κιθάρες που φαλτσάρουν

δεν το μπορούν οι φίλοι κανταδόροι

να βρουν τον τόνο και να “κομπλάρουν”.

Αυτή τη νύχτα που ξεθώριασαν τ' αστέρια

σ' αυτό το στενοσόκακο βρωμιά και μπόχα

οι σαπουνάδες της μπουγάδας, τ' απονέρια

δεν τους εμπνέουν για να πουν σωστά μια νότα.

Στα σαπισμένα από το χρόνο σκαλοπάτια

ακούμπησαν κιθάρες, μαντολίνα

και μέσα στ' ονείρου τα μονοπάτια

τραγούδησαν για τη μικρή Μαρίνα

Πρίμο, σεγκόντο ο έρωτας κι ο πόνος

και μπάσσο της καρδιάς οι χτύποι

του “λα μινόρε” μελαγχολικός ο τόνος

του τραγουδιού συνταίριασμα οι στίχοι.

Κι όταν γυρίσαν απ' του ονείρου το ταξείδι

είδαν στην καπνισμένη του σπιτιού την πόρτα

ένα παιδί μουντζούρικο, γυμνό, τσιτσίδι

σκληρή, παράφωνη για κανταδόρους νότα.

ΓΙΑΝΝΙΝΑ

ΙΟΥΛ/ '83