ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

Πρέπει να πάει το μήνυμα.

Ατσαλένια η βούληση

Με εδώ στο πέρασμα το παλληκάρι

διστάζει. Πέντε οργιές το πλάτος της δημοσιάς.

Και του φάνηκε απέραντο.

Κι' αυτό που περίμενε συνέβηκε.

Σαν τέρατα της Αποκάλυψης

προβάλλουν τα ιταλικά καμιόνια,

μουγκρίζοντας δαιμονισμένα.

Με δυο δρασκελιές περνάει στο απέναντι όχτο

και πέφτει πίσω στα βάτα πρηνηδόν.

Εκεί ο χρόνος σταματά

κι απόφαση στεριώνεται.

Θα πεθάνει μαζί τους!

Τόνα χέρι σφίγγει τη Μιλς

με βγαλμένο τον κρίκο και τ' άλλο το πιστόλι

Περνά το πρώτο, περνά το δεύτερο

κι ύστερα άλλο κι άλλο...

Τα μετρά με τους παλμούς της καρδιάς του.

Και περιμένει. Αιώνας η προσμονή:

Μα τίποτα δεν έγινε. Δεν τον είδαν

Χάθηκαν ένα-ένα στη στροφή του δρόμου

και πίσω τους σύννεφο η σκόνη.

Σαν την οχιά το παλληκάρι

ορθώνει το κεφάλι, αφουγκράζεται,

βεβαιώνεται πως δεν έρχονται άλλα,

ασφαλίζει ξανά τη χειροβομβίδα

χώνει το πιστόλι στο ζωνάρι

και φεύγει πατώντας τη χλόη του

του χέρσου χωραφιού γρήγορα-γρήγορα.

Χάνεται σα θεριό και χάνεται στο ρουμάνι.

Ανηφορίζει στην κορφή της ράχης.

Πέρα μακρυά το χωριό

τυλιγμένο στην αχλύ του σούρουπου

του φάνηκε τόσο οικείο, τόσο γλυκό,

όσο καμμιά άλλη φορά.

Εκεί θα πάει το μήνυμα!

ΓΙΑΝΝΙΝΑ
ΑΠΡ/΄83